Παρασκευή, Αυγούστου 25, 2006

"Είμαστε μόνοι στο σύμπαν"; Σε 15 χρόνια θα ξέρουμε!

Σε μόλις 15 χρόνια από σήμερα το υπαρξιακό ερώτημα αν είμαστε "μόνοι στο σύμπαν ή όχι", ενδέχεται να απαντηθεί οριστικά από τους επιστήμονες!

Μεταφέρουμε απόσπασμα άρθρου του discovery&science πάνω στο θέμα της φασματικής υπογραφής ζωντανών γεώμορφων εξωπλανητών: (Τονίζονται τα σημαντικά σημεία)

"Το 1990 η διαστημοσυσκευή Γαλιλαίος πραγματοποίησε ένα κοντινό πέρασμα από τον πλανήτη μας για να κερδίσει λίγη βαρυτική ώθηση στο ταξίδι της προς τον Δία. Εκμεταλλευόμενος αυτό το γεγονός, ο διάσημος αστρονόμος Καρλ Σαγκάν έκανε τότε ένα πρωτότυπο πείραμα. Χρησιμοποίησε τα όργανα του Γαλιλαίου για να απαντήσει στο ερώτημα αν υπάρχει ζωή στη Γη. Πράγματι, ο Γαλιλαίος κατέγραψε σαφή ίχνη ζωής στον πλανήτη μας: Κατ' αρχάς, εντόπισε μια ατμόσφαιρα με ασυνήθιστα ισχυρή παρουσία όζοντος, ενός αερίου που προδίδει την ύπαρξη μεγάλων και ανανεούμενων ποσοτήτων οξυγόνου, η οποία περιείχε μάλιστα και μεθάνιο σε ποσότητες που ήταν αδύνατον να έχουν δημιουργηθεί μόνο από γεωλογικές διαδικασίες. Επιπλέον, το φάσμα του πλανήτη μας έφερε και τη χαρακτηριστική «υπογραφή» της χλωροφύλλης, που έδειχνε έκδηλα την παρουσία φυτών. Τα ευρήματα αυτά, βέβαια, δεν μας αποκάλυψαν κάτι καινούργιο, έδειξαν όμως ότι έχουμε κάποια μέσα για να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη τουλάχιστον της οικείας σε εμάς ζωής σε ένα μακρινό κόσμο.

Αν όλα πάνε καλά,σε 15 περίπου χρόνια πανίσχυρα διαστημικά τηλεσκόπια θα μπορούν να μελετήσουν φασματοσκοπικά πολλούς γήινους εξωηλιακούς πλανήτες και να αντλήσουν από το φως τους πληροφορίες για την ύπαρξη ατμόσφαιρας γύρω από αυτούς, τη σύσταση της, τα νέφη που πιθανόν να περιέχει, ακόμη και για τη θερμοκρασία στην επιφάνεια αυτών των πλανητών.

Κατ' αρχάς οι συγκεκριμένες πληροφορίες θα μας αποκαλύψουν κατά πόσο είναι βιώσιμοι αυτοί οι μακρινοί κόσμοι και κυρίως αν μπορούν να φέρουν στην επιφάνεια τους το ελιξίριο της ζωής: το νερό σε υγρή μορφή. Μπορούμε να ελπίζουμε όμως ότι σε κάποιον από αυτούς θα βρούμε πιθανές ενδείξεις ζωής. Το όζον, για παράδειγμα, το οποίο είναι σχετικά εύκολο να ανιχνευτεί φασματοσκοπικά, θα είναι μια καλή τέτοια ένδειξη..."

πηγή: περιοδικό discovery&science





















Ανεξάρτητος σχολιασμός:

Mια πιθανή ανακάλυψη τέτοιου μεγέθους στα επόμενα χρόνια, δηλαδή ενός γεώμορφου πλανήτη στην αστρική μας γειτονιά οπωσδήποτε θα πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση πολιτικοεπιστημονικών ανακατατάξεων που θα οδηγήσει τα έθνη σε μια συντονισμένη απόφαση αποστολής σκάφους εκεί πέρα για περαιτέρω εξερεύνηση, είτε πλήρως επανδρωμένου είτε μη επανδρωμένου.

Το πρόβλημα της μεγάλης απόστασης έχει ήδη αντιμετωπιστεί εδώ και πάνω από μισό αιώνα με τα σχέδια της "Βρετανικής Διαπλανητικής Κοινωνίας": Προγράμματα-Σχέδια "Ωρίων", και "Δαίδαλος" με το πρώτο σχέδιο να χρησιμοποιεί συμβατική τεχνολογία που ήδη κατέχουμε εδώ και καιρό, ήτοι: πυρηνική προώθηση, χρησιμοποιώντας διαδοχικές πυρηνικές εκρήξεις.

Το διαστρικό διαστημόπλοιο "Ωρίων" αν και ήταν έτοιμο να κατασκευαστεί εδώ και καιρό, ακυρώθηκε η παραγωγή του λόγω της συνθήκης για την απαγόρευση πυρηνικών εκρήξεων στο διάστημα, αλλά λογικά θεωρούμε ότι μπορεί κάλλιστα πάλι να επαναενεργοποιηθεί η παραγωγή του χρησιμοποιώντας το πανίσχυρο πολιτικοεπιστημονικό κίνητρο της εξερεύνησης γεώμορφων πλανητών στην αστρική μας γειτονιά.

Το διαστρικό διαστημόπλοιο "Ωρίων" μπορεί να αναπτύξει με την υπάρχουσα σημερινή τεχνολογία διαστρικές ταχύτητες που φτάνουν το 8-10% της ταχύτητας του φωτός, ήτοι 0,08c - 0,1 c.
Που σημαίνει αν υποθέσουμε ότι βρεθεί γεώμορφος πλανήτης στο άστρο Barnard το οποίο απέχει 6 έτη φωτός από τη Γη, το διαστρικό "Ωρίων" θα φτάσει στο άστρο και στον γεώμορφο πλανήτη του μέσα σε μόλις περίπου 60 χρόνια, δηλαδή αρκετά εντός του χρόνου 2 ανθρώπινων γενεών, ένα πρακτικότατο ταξίδι από κάθε άποψη.
Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι το πανίσχυρο πολιτικοεπιστημονικό κίνητρο της εξερεύνησης ενός νεοανακαλυφθέντα γεώμορφου πλανήτη στην αστρική μας γειτονιά θα οδηγήσει σε νέες ανακαλύψεις ταχύτατων μορφών προώθησης και ραγδαίας τελειοποίησης της ήδη υπάρχουσας τεχνολογίας διαστημικών κινητήρων.
Ένα "Ωριών" με κινητήρα ύλης-αντιύλης υπολογίζεται ότι μπορεί να φτάσει ταχύτητες μέχρι και το 50-80% της ταχύτητας του φωτός, ήτοι 0,5-0,8c που σημαίνει ότι θα μπορεί να φτάσει στο προαναφερθέν άστρο μας μέσα σε λιγότερο από 12 χρόνια.

Το διαστρικό διαστημόπλοιο "Ωρίων" (Καλλιτεχνική Αναπαράσταση NASA)










περαιτέρω διάβασμα:
http://en.wikipedia.org/wiki/Project_Orion_%28nuclear_propulsion%29
http://en.wikipedia.org/wiki/Project_Daedalus